Αν δεν πεις την ιστορία σου, πώς θα σε ξέρουμε;

Μια εβδομάδα πριν λανσάρω το πρώτο μου προϊόν. Έχω δύο συναισθήματα που με κρατάνε ξύπνιο.

Α. Νιώθω μόνος 

Από μικρός, η μοναξιά δεν με τρόμαζε. Ήταν σαν παλιά φίλη.

Όταν έπαιζα μπάλα, διάλεγα τη μοναχική θέση του τερματοφύλακα. Στο πούλμαν, πάντα το δικό μου παράθυρο. Στην τάξη, η θέση μου ήταν μόνη. Στη δουλειά, διάλεγα projects που μπορούσα να δουλέψω μόνος μου. Όταν άρχισα να δουλεύω online, πάλι μόνος. Και, ξέρεις κάτι; Ποτέ δεν με ενοχλούσε.

Χτες, όμως, βγήκαμε με τη Θεοδώρα στο πατρικό, μετά μια βόλτα με φίλους. Και εκεί, ξαφνικά, ένιωσα. Είχα ανάγκη να μην είμαι μόνος. 

Β. Ξάφνιασμα 

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το εξής: γιατί κανείς δεν μου είπε πόσο πλάκα έχει να δημιουργείς κάτι δικό σου. Πόσο τρελά διασκεδαστική μπορεί να γίνει η ζωή όταν ξεκινάς να φτιάχνεις κάτι από το μηδέν. Όταν δεν φοβάσαι να τα δώσεις όλα. 

Χτες, η μάνα μου, αφού είδε τα βίντεό μου, ήρθε και μου είπε χαμηλόφωνα:

"Παιδί μου, μην λες όλες τις σκέψεις σου στο ίντερνετ. Ο κόσμος είναι κακός. Μπορεί κάποιος να σε ζηλέψει." 

Ζηλέψει τι, ρε μάνα; Τις 18 ώρες που δουλεύω καθημερινά; Το άγχος που δεν με αφήνει να κοιμηθώ; 

Αλλά ξέρω, έχεις δίκιο. Το ίντερνετ είναι γεμάτο κακία, και ίσως νοσταλγώ κι εγώ την εποχή που έκανα ό,τι ήθελα χωρίς να νοιάζομαι τι θα πουν οι άλλοι. Αλλά αν θέλεις να χτίσεις κάτι πραγματικό, πρέπει να δείξεις ποιος είσαι. Πρέπει να έχεις φωνή. 

Η σιωπή τότε και τώρα

Παλιά, στην εποχή της μάνας μου, όταν πήγαινες για δουλειά, δεν ρωτούσες τίποτα για μισθούς. Περίμενες τον πρώτο σου φάκελο. Σήμερα, είναι άλλο το "μη μιλάς". Σήμερα, σου λένε: "Μην λες τίποτα στο ίντερνετ."

Μα, αν δεν πω, πώς θα ξέρεις ποιος είμαι; 

Και ξέρεις κάτι; Αυτό είναι το πρόβλημα. Γι' αυτό σοκάρονται όλοι όταν βγαίνει ένα σκάνδαλο για κάποιον διάσημο. Γιατί ποτέ δεν ήξερες τίποτα για τον άνθρωπο. Μόνο ότι ήταν καλός τραγουδιστής ή ηθοποιός. Αλλά το ποιος ήταν πραγματικά; Σιωπή.

Εγώ δεν θέλω να είμαι σιωπή. 

Το μέλλον είναι αυθεντικό 

Πολλοί που ξεκινούν είναι σαν ρομπότ. Και να σου πω κάτι; Αν μοιάζεις με ρομπότ, το AI θα σε αντικαταστήσει. Το μέλλον είναι για τους αυθεντικούς. Για εκείνους που τολμούν να μιλήσουν. Για τους storytellers. 

Μας ενδιαφέρουν οι ιστορίες σου. Εκείνες που σε πόνεσαν. Που σε άλλαξαν. Εκείνες που σε έκαναν να γελάσεις ή να κλάψεις. Η πρώτη φορά που πουλήσες κάτι και έκλαιγες από χαρά. Η μέρα που σου είπε ο γιατρός "κάθισε, πρέπει να σου πω κάτι." 

Αυτά θέλω να ακούσω από σένα. Όχι πόσο ωραίο είναι το προϊόν σου. Πες μου γιατί αποφάσισες να το φτιάξεις. Τι σε έκανε να ξεκινήσεις. Αυτό θέλω.

Θέλουμε να σε αγαπήσουμε μέσα από τις ιστορίες σου. 

Αλλά πρόσεξε. Κάποιοι θα σε μισήσουν κιόλας.

Αντέχεις;